System (ordynacja) proporcjonalna oznacza: wielką liczbę posłów w jednym okręgu wyborczym, duże okręgi wyborcze (po około 1 mln mieszkańców), głosowanie na listy partyjne.

Kandydatów zgłaszają partie polityczne - wpisanie kandydata na listę wyborczą zależy od kierownictwa partii. Głosując, wyborca dysponuje broszurą z nazwiskami kilkuset nieznanych osób - trudno wybrać, a to skłania do oddania głosu na pierwszego z wybranej listy, czyli osobę wyznaczoną przez kierownictwo partii.

Ze względu na tzw. progi wyborcze i inne sztuczki, do Sejmu często wchodzą ludzie na których prawie nikt nie głosował, a przegrywają osoby na które głosowały tysiące wyborców, czyli głosujesz na jednego, a Twój głos pracuje dla innego.

Na przykład do Sejmu Wacław O. dostał się otrzymując 342 głosy (!!!), natomiast Ryszard B. nie dostał się pomimo otrzymania 31162 głosów! Rozmowy z posłami i grożenie im, że się nie będzie na nich głosować nic nie dają, bo poseł wie, że dobre miejsce na liście (i miejsce w Sejmie), zależy od kierownictwa partii, a nie od wyniku wyborów.

Partia steruje zachowaniami posłów. Szanse na wybór mają partie: o których dużo mówi się w telewizji (mediach) - najczęściej partie, które aktualnie są u władzy, o których mówi się dobrze w telewizji, a więc te partie, które rządzą telewizją, partie, które mają duże pieniądze na kampanie wyborczą - bo muszą kampanią objąć cały kraj - a więc te partie, które maja bogatych sponsorów (jawnych lub ukrytych).

Przy tej ordynacji posłowie w ogóle nie musza się liczyć z wyborcami - odpowiadają przed partią ponieważ ponowny wybór prawie nie zależy od tego czy dana partia dobrze rządzi w kraju, czy źle, ponieważ szansa kandydata na wybór zależy od miejsca na liście, a więc od kierownictwa partii.

W przeciwieństwie do systemu proporcjonalnego, w jednomandatowych okręgach wyborczych mamy do czynienia tylko z jednym posłem w każdym okręgu wyborczym i małymi okręgami wyborczymi (po około 50-80 tys. mieszkańców) - powiat lub dzielnica miasta.

Kandydatów zgłaszają zarówno partie polityczne jak i organizacje, a także grupy obywateli. Kandydaci zabiegają wyłącznie o poparcie wyborców.

Do głosowania jest tylko jedna lista wyborcza, kolejność nie ma znaczenia, bo kandydaci, których jest niewielu (najczęściej kilku) są znani mieszkańcom okręgu.

Szansa kandydata na wybór zależy od samego kandydata - jak umie sobie zapracować na popularność u wyborców - opinie partii są prawie bez znaczenia - oraz od poparcia wyborców.

Do Sejmu wchodzi ten kandydat, który otrzymał największą ilość głosów w danym okręgu. Twój głos pracuje tylko na rzecz kandydata, na którego zagłosujesz.

Zaraz po wyborach powstaje silny Rząd, bo na utworzeniu takiego zależy posłom - zadowolenie społeczeństwa ułatwi im ponowny wybór (tak wynika z praktyki).

Szanse na wybór mają ludzie, którzy znani są z działalności publicznej od dobrej strony oraz ci, którzy sami dobrze prowadzą swoja kampanie wyborczą. Nie muszą opierać się na łasce telewizji, bo w powiecie można osobiści objechać wszystkie miejscowości i spotykać się z wyborcami. Niepotrzebni są bogaci sponsorzy, ponieważ kampania na terenie jednego powiatu jest stosunkowo tania.

Przy tej ordynacji poseł musi liczyć się z wyborcami przez cały czas sprawowania mandatu, gdyż ponowny wybór zależy tylko od oceny i woli wyborców, szansy nie ma ten poseł, który nie spełnił swoich obietnic wyborczych, a informacje o tym, jak poseł reprezentuje wyborców w Sejmie rozgłosi albo on sam - jeśli może się wykazać dobrą działalnością na rzecz wyborców i kraju, albo inni kandydaci, którzy z nim przegrali - jeżeli nie wypełnia on obietnic wyborczych i szkodzi interesom Polski, albo społeczność wyborców śledząc działalność posła.

                                                                                          Tekst Wojtka  

adres tej wiadomości: www.bemowa.pl/news.php?id=112