Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy wraz ze Stowarzyszeniem BORIS prowadzącym Stołeczne Centrum Współpracy Obywatelskiej zaprasza zainteresowanych na spotkanie pt.:
„Fundusze szwajcarskie i dotacje z Urzędu Miasta Warszawy a bemowskie organizacje”.  Dotyczyć ono będzie pozyskiwania środków z funduszy szwajcarskich oraz z Miasta Stołecznego Warszawy. 
Spotkanie odbędzie się w dniu 10 grudnia  o  17:00 w Sali Konferencyjnej Ośrodka Pomocy Społecznej przy ulicy Powstańców Śląskich 9.

W kwadracie ulic: Grzybowska, Żelazna, Łucka, Wronia oblicze Woli zmienia się niezwykle dynamicznie. Na tle innych obszarów śródmiejskich wyróżnia się mrówczą wręcz koncentracją gigantycznych bloków.
Niewielki skrawek tej niegdyś robotniczej dzielnicy nabiera nowej i fascynujacej jakości.
Jeszcze fascynującej.

Kiedy wkraczamy w kameralną ul. Łucką przenosimy się w inny wymiar.
Niczym Guliwer w krainie olbrzymĂłw.
Zaskakujące, że nie czujemy się stłamszeni w głębokim wąwozie ciasnej uliczki.

- Ten czarny facet zawsze tu siedzi i cały wieczór piwo żłopie – powiedział z niesmakiem Adrian do grupy młodych ludzi, rozsiadających się wygodnie w pubie na wysokich stołkach.
- Oni nigdy nie mają zajęcia, a rząd im jeszcze na to piwo kasę daje – dodał drugi w traperskim kapeluszu. 
W tym momencie brodaty Aborygen nerwowo zerknął na przybyłych jakby usłyszał insynuacje pod swoim adresem, pomimo że siedział po przeciwnej stronie sali.

W przepięknej otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego stycznej do granic Warszawy powstał obiekt tyleż absurdalny co prowokacyjny.
W czasie kiedy powstawał, zwracaliśmy uwagę na jego niszczący wpływ na jedno z najpiękniejszych miejsc rekreacyjnych warszawskiej aglomeracji.

Księżyc w pełni oddziaływał na nią bardzo silnie. Stawała się drażliwa, niespokojna. Umiarkowana pewność siebie, jaka ją cechowała, ginęła, a na jej miejsce wysuwały się tysiące wątpliwości. Dziś znowu ją dopadły:

Kilkanaście fotografii w większości młodych i bardzo młodych mężczyzn, którym nie zabrakło odwagi przeciwstawić się systemowi zła i trwodze stanu wojennego. Odeszli niezłamani.
I dlatego warto popatrzeć na ich twarze, zapalić lampkę pamięci i próbować choć trochę się nie bać broniąc godności i własnych przekonań, także dzisiaj, jakże często wystawianych na medialne pośmiewisko za niepostępowość.

Zauważyłem, że mój dzień zaczynam od włączenia komputera. Automatycznie. Jakbym był biologicznie zaprogramowany.
UzaleĹźnienie?