Gaza otoczona żelazo-betonowym murem przeradza się stopniowo w obóz zagłady, z którego uciec można tylko w śmierć.
Tak dzieje się na oczach gapiów, czyli nas - zastraszonych, bezradnych, niemych świadków rozpadu - dorobku kulturowego - cywilizacji europejskiej.
Warszawa wie czym jest bezsilność wobec obojętności potęg.
Mało kto z nas przypuszczał, że będzie musiał milczeć kiedy szaleństwo nienawiści przeradza się w normę polityczną na początku XXI stulecia po Chrystusie.
Jak trudnym by nie był dialog, tylko on może postawić tamę spirali zemsty.
Dzisiaj wszystkie oczy zwrócone są na Paryż.

Należy żywić całkiem uzasadnione obawy co do tego, że z upływem czasu, tabu stanie się to, co raczej powinno zbliżać człowieka do wyśrubowanego przez naszych przodków ideału.
Być może podstawowy problem sprowadza się do tego, że wiele osób potrafi manifestować swą otwartość, ale z wzięciem za nią odpowiedzialności jest już o wiele gorzej.

Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy Bemowo m.st. Warszawy wraz ze Stowarzyszeniem BORIS prowadzącym Stołeczne Centrum Współpracy Obywatelskiej zaprasza zainteresowanych na spotkanie pt.:
„Fundusze szwajcarskie i dotacje z Urzędu Miasta Warszawy a bemowskie organizacje”.  Dotyczyć ono będzie pozyskiwania środków z funduszy szwajcarskich oraz z Miasta Stołecznego Warszawy. 
Spotkanie odbędzie się w dniu 10 grudnia  o  17:00 w Sali Konferencyjnej Ośrodka Pomocy Społecznej przy ulicy Powstańców Śląskich 9.

W kwadracie ulic: Grzybowska, Żelazna, Łucka, Wronia oblicze Woli zmienia się niezwykle dynamicznie. Na tle innych obszarów śródmiejskich wyróżnia się mrówczą wręcz koncentracją gigantycznych bloków.
Niewielki skrawek tej niegdyś robotniczej dzielnicy nabiera nowej i fascynujacej jakości.
Jeszcze fascynującej.

Kiedy wkraczamy w kameralną ul. Łucką przenosimy się w inny wymiar.
Niczym Guliwer w krainie olbrzymĂłw.
Zaskakujące, że nie czujemy się stłamszeni w głębokim wąwozie ciasnej uliczki.

- Ten czarny facet zawsze tu siedzi i cały wieczór piwo żłopie – powiedział z niesmakiem Adrian do grupy młodych ludzi, rozsiadających się wygodnie w pubie na wysokich stołkach.
- Oni nigdy nie mają zajęcia, a rząd im jeszcze na to piwo kasę daje – dodał drugi w traperskim kapeluszu. 
W tym momencie brodaty Aborygen nerwowo zerknął na przybyłych jakby usłyszał insynuacje pod swoim adresem, pomimo że siedział po przeciwnej stronie sali.