Mecz Polska-Portugalia wzbudził niemiłe odczucia pośród telewidowni. Odnosiło się wrażenie, że nasza drużyna jest pozbawiona silnej indywidualności kontrolującej sytuację na boisku. Trener reprezentacji może się i stara klecić zespół, ale to co pokazali na stadionie Narodowym nastraja pesymizmem.
W tym zespołowym sporcie potrzeba trzech, czterech ,,artystów" by uskrzydlić drużynę. Zwłaszcza takich rzemieślników jak selekcjonera Smudy.
Portugalia grała na ćwierć obrotach, a w środku pola nie dało sie zauważyć reżysera polskiego zespołu.
Stadion jak stadion, praca realizatorów kiepska, mało wglądu w trybuny.
Na miejscach pod specnadzorem zoczyliśmy Tuska, chyba obstawę, strefę pustych miejsc i samotnego dyrygenta WOŚP.

Zamach na cyberwolność pojęły bezbłędnie. Pojęły, że zrobią z nich złoczyńców. Pokazały siłę Solidarności z perspektywy Net Generation. Jak przed czterdziestu laty modzi zbuntowali się przeciw hipokryzji potęg tego świata. Tym razem usiłujących podporządkować sobie sieć.
Platforma Obywatelska pokazała młodemu pokoleniu swoje drugie, skrywane skrzętnie oblicze. Musiało ono przerazić wszystkich młodych skoro rozpaliło w mgnieniu oka taki ogień. Nie ugaszą go rzucane  farmazony o ochronie własności intelektualnej.
Gdyby o to chodził nie zatajano by pichcenia ACTA przed opinią publiczną.
Taka ochrona własności intelektualnej doprowadziłaby do głębszego zatajniania ogólnoludzkich praw do rzetelnej wymiany dóbr duchowych i materialnych. Do coraz ściślejszego reglamentowania wiedzy, informacji i kulturotwórstwa. Do niekontrolowanego rozkwitu kolejnych pajęczyny służb specjalnych, kierujących się własnym systemem wartości dalekim od ideałów demokracji i młodości.
Polska młodzież uczuliła inne kraje Unii, że zagrożona jest fundamentalna zasada demokracji.
Prawo do wolność wymiany informacji.

Kiedyś to powinno się skończyć twierdzą optymiści patrząc na gigantyczny bałagan komunikacyjny i inwestycyjny jaki spadł na stolicę. Tak. Kiedyś to się skończy przytakują nie optymiści, tylko czym.
Warszawa zapada się pod ciężarem ambicji sportowych rozbudzonych nadzieją wypromowania Polski na europejskim jarmarku próżności.
Zastaw się, a postaw się to znana dewiza utracjuszowska. Jeśli przyświeca dysponentom funduszy społecznych jej ofiarą pada interes obywatelski.
Co dalej z rozprutą kasą Warszawy gdy łomot kryzysu wysadza z futryn okna i drzwi gmachów na lodzie.
Stadiony.