Czesi to nie Rosjanie. Wygrać z nimi możemy. Zwłaszcza dopingowani porywajacym, spontanicznym Mazurkiem Dąbrowskiego z trybun, jak to miało miejsce podczas drugiej połowy meczu z Rosją. Skoro ostrożnościowo-poprawny w wyrażaniu swego patriotyzmu aktor Artur Barciś dał się publicznie ponieść narodowej euforii i poczuł się jednią z narodem, to jakże podnieść musiał się  zapał do walki naszych piłkarzy.
A więc mecz z Czechami jest do wygrania. Pojutrze zweryfikowana zostanie ostatecznie jedenastka ściągnietą z zagranicy, a takze jej specyficzny selekcjoner.
Jeśli mimo zwycięstwa nie wejdziemy do ćwierćfianałowych rozgrywek wtedy dopiero będzie można zrzucić odpowiedzialność na pecha.
Zważywszy, że jesteśmy gospodarczo daleko w tyle za naszymi sąsiadami z południa, przewaga na boisku byłaby substytutem sukcesu III RP po 23 latach pogoni za lepszymi i podskoki prezydenta B. Komorowskiego po każdym strzelonym przez polaków golu  tłumaczyłyby euforię Artura Barcisia.

Katolicyzm stanowi o naszej narodowej trwałości. Zaparcie się patriotyzmu zaczyna się od zerwania z kościołem, spoiwem pokoleń traktujących dom Ojczysty jako dziedzinę Bożą nam we władanie powierzoną.
Izrael po tysiącleciach wrócił do Ojczyzny wyśnionej tylko dzięki głębokiemu poczuciu więzi z religią Ojców. Jeśli chcemy być "Nowym Izraelem" musimy Chrystusa naśladować i okazywać w każdym czasie.
Bo nie ma dobra, które przetrwa bez pomocy Mesjasza.
Kiedy wyszydzają dobro, bo szkodzi potędze pieniądza, bo nie daje się przyćmić magii blichtru władzy przemijalnej, święto Bożego Ciała łamie obowiazujący uległych kanon skrywania się z wiarą w prywatność.
Chociaż to my katolicy, w dzisiejszy czwartek, zwracamy się w publicznym wielbieniu Pana "Nowego Izraela" ku ludom Jedynego Boga - niech imię jego będzie błogosławione - to sam Stwórca wyciąga ręce ku wszystkim łaknącym pokoju, by szli w nadziei, że każdy może mieć swój udział w czynieniu Ziemi lepszą. On zsyła na nas moc, niezależnie od posiadanych dóbr ciała i umysłu, do zwyciężania nienawiści do wrogów naszych, do zwycięstwa przebaczenia nad zemstą.
Dzisiejsze Święto Wcielenia nikogo nie odtrąca, lecz zbliża do Pana w Chrystusie, objawiajacego swą wierność człowiekowi dobrej woli, od poczęcia po dzień przejścia przez próg z Tu do Tam.

Autostrady, chociaż powstają, zamiast rozkręcać duszą firmy wykonawcze. To ukazuje skalę pazerności ustawiaczy przetargów, a zarazem nędzę umysłową decydentów, zamawiających wykonawstwo pod klucz u hochsztaplerów.

Budowanie cywilizacji posthumanistycznej przyśpiesza wraz z rozwojem technologiczym przemysłu militarnego. Przemysłu śmierci.
To nie ważne jakie są możliwości współczesnej wiedzy naukowo-technicznej kiedy większość zaawansowanych technik podlega restrykcjom zatajania. 

Sześćdziesiąt dziewięć lat temu hitlerowcy, w drodze do panowania nad światem, przystąpiłli do likwidacji getta żydowskiego w Warszawie.
Pierwszy rozdział księgi zagłady miasta rozpoczęty w 1939 roku dobiegał końca.
Akcja powstańcza Żydowskiej Organizacji Bojowej rzuciła w świat po drugiej stronie murów pożegnalny krzyk.
My, zapamiętaliśmy go.
W sierpniu czterdziestego czwartego spłaciliśmy dług pamięci i honoru naszym żydowskim braciom.
Dopełnił się drugi rozdział księgi zagłady miasta.
Nie można było inaczej.
Dziś, Warszawa trzeciego tysiąclecia staje się Jeruzalem sprawiedliwych wśród narodów.
I nie będzie więcej murów dzielących dzieci Ziemi.
Nigdzie!
Bo Ziemia Obiecana zaczyna się tam gdzie rodzi się pierwszy sprawiedliwy, a kończy gdzie umiera ostatni.