IRB - wiadomości

Osoba Prezydenta Polski to najwyższe wcielenie narodowej Elity. Ogromny prestiż tej funkcji wiąże się z niekwestionowanym mandatem społecznego zaufania jaki zostaje mu złożony na poczet ogromnej odpowiedzialności za państwo,
które tworzą korzenni obywatele Rzeczpospolitej biorący udział w powszechnych wyborach.

Kiedy ktoś otrzymuje od narodu prezydenturę spina swoją funkcją dwa biegunowo różne sektory społeczne.
Obywateli związanych z cywilizacyjną linią życia państwowego i drugi sektor znacznie szerszy, obywateli zabezpieczających agrarne, industrialne i infrastrukturalne funkcjonowanie gospodarki państwowej.
Z każdego z tych sektorów wyłaniają się przedstawiciele o znacznym autorytecie środowiskowym i ponad środowiskowym tworząc Elitę decyzyjną, czyli coś co nazywam nomenklaturową nadsferę, państwowotwórczych instytucji .
Równowaga cywilizacyjna pomiędzy wąską nomenklaturową sferą społeczną i wolnorynkową szeroką bazą obywatelską stanowi konieczny warunek rozwoju państwa na wszystkich poziomach aktywności obywateli. Od wielkoprzemysłowej wytwórczej poprzez kulturową na socjalno bytowej kończąc.
Jako że elity skupione w nomenklaturowych instytucjach aktywności państwowej - poprzez organa rządowe, tworzą podstawy ładu państwowego od prawa gospodarczego poprzez cywilne, karne, administracyjne - nie powinny być te Elity osobą prezydenta wzmocnione.
Prezydent musi stanowić ponadelitarny czynnik reprezentatywny
dla obu sfer i decydujący o związaniu sprzężeniem zwrotnym nomenklatury z ogólnonarodowym interesem społecznym.
Andrzej Duda w naturalny sposób posiada kwalifikacje na takiego formatu reprezentanta narodu jako całości ludu. Ludu sfery, z której Elita narodowa czerpie świadomość swych zobowiązań, z wyborczymi na czele, wobec Rzeczpospolitej

Maciej Wysiadecki-Banaś | 10.07.2020

komentarz[0] |